Kontynuując temat z poprzedniego wpisu, Wskaźniki w C++, referencje. Ściągawka, dziś ciąg dalszy. Jak wygląda przekazywanie parametrów do funkcji w C++? Jak przekazać wartości do funkcji, aby można było zmodyfikować wartość parametru?
Pierwsze, co przychodzi do głowy to coś takiego – zwykłe przekazanie parametru jako wartość:
Co tu się jednak stało? Czytaj dalej
Wskaźniki w C++ są chyba najbardziej problematycznym elementem tego języka dla początkujących programistów. Przygotowałam krótką ściągawkę z najważniejszymi informacjami na temat wskaźników, referencji i klas w C++.
Wskaźnik. Foto: moje, marzec 2018
Wskaźnik – zmienna, której wartością jest adres w pamięci. Można mu przypisać wskazanie na adres w pamięci – wtedy wskaźnik „wskazuje” na tą pamięć.
W pracy ze wskaźnikami potrzebne są dwa operatory:
* – operator wyłuskania, pobrania wartości wskaźnika& – operator pobrania adresu.Zobaczmy w poniższym kodzie, co jest wypisane w przypadku próby wypisania wartości wskaźników i zmiennych. Wartość wskaźnika można zmieniać, co również widać w poniższym przykładzie:
Należy dodatkowo uważać na NULL-owe wskaźniki. Próba dobrania się do ich wartości poskutkuje wyjątkiem: Czytaj dalej
Podczas tworzenia projekt w Qt4 z poziomu QtCreatora, do budowania projektu (generowania plików Makefile i tak dalej) QtCreator używa narzędzia qmake. Okazuje się jednak, że to nie wszystko:) QtCreator potrafi także używać CMake! Niestety nie ma póki co gotowego narzędzia, które automatycznie przekonwertuje projekt z qmake na CMake. Możemy jednak zrobić to sami. Jak? O tym jest właśnie ten tutorial.
Na sam początek warto wiedzieć, że sercem CMake jest plik CMakeLists.txt. To w nim definiowane są zasady, jakie biblioteki trzeba znaleźć i dołączyć, które pliki zbudować itd.
W pierwszym kroku trzeba zatem utworzyć plik CMakeLists.txt. Dodajemy go w głównym katalogu projektu. Natomiast folder wyżej (ponad źródłami i plikiem CMakeLists.txt) warto stworzyć dodatkowy folder, w którym będzie budowany nasz program.
Oto wersja pierwsza przykładowego pliku CMakeLists.txt – oferuje automatyczne wyszukiwanie plików ui i moc i generowanie na tej podstawie kodu. Odpowiadają za to zmienne: CMAKE_AUTOMOC i CMAKE_AUTOUIC.
CMAKE_MINIMUM_REQUIRED(VERSION 2.6)
set(CMAKE_AUTOMOC ON)
set(CMAKE_AUTOUIC ON)
set(CMAKE_INCLUDE_CURRENT_DIR ON)
PROJECT(V1)
set(QT_SRC ${QT_SRC} "${PROJECT_SOURCE_DIR}")
https://wiki.qt.io/Using_CMake_build_system
FIND_PACKAGE(Qt4 REQUIRED QtGui QtXml)
INCLUDE(${QT_USE_FILE})
QT4_WRAP_UI(UISrcs mainwindow.ui)
QT4_WRAP_CPP(MOCSrcs mainwindow.h)
include_directories(${CMAKE_CURRENT_SOURCE_DIR} ${CMAKE_CURRENT_BINARY_DIR})
INCLUDE_DIRECTORIES(${QT_SRC})
INCLUDE_DIRECTORIES(${CMAKE_CURRENT_SOURCE_DIR}/src/gui)
add_executable(DemoQt ${PROJECT_SOURCE_DIR}/main.cpp mainwindow)
TARGET_LINK_LIBRARIES(DemoQt Qt4::QtGui Qt4::QtXml)
Aby wypisać wartości zmiennych, warto użyć polecenia MESSAGE, np.:
MESSAGE("MyProjectLib_src:\t\t${MyProjectLib_src}")
Moje wartości zmiennych są zatem następujące:
| MOCSrcs | /home/d9k/ProstyProjektQtCmake/qponiższytcreator-build/moc_mainwindow.cxx |
| MOCSrcs | /home/d9k/ProstyProjektQtCmake/qtcreator-build/ui_mainwindow.h |
| QT_SRC | /home/d9k/ProstyProjektQtCmake/zrodla |
| PROJECT_SOURCE_DIR | /home/d9k/ProstyProjektQtCmake/zrodla |
| QT_USE_FILE | /usr/share/cmake-2.8/Modules/UseQt4.cmake |
| CMAKE_CURRENT_SOURCE_DIR | /home/d9k/ProstyProjektQtCmake/zrodla |
| CMAKE_CURRENT_BINARY_DIR | /home/d9k/ProstyProjektQtCmake/qtcreator-build |
| QT_LIBRARIES | /usr/lib/x86_64-linux-gnu/libQtGui.so;/usr/lib/x86_64-linux-gnu/libQtCore.so |
Okazuje się jednak, że używanie automatu nie zawsze jest dobre – zwłaszcza, jeśli projekt jest rozbudowany i struktura katalogów jest drzewiasta. Wzorując się na poniższych wpisach w serwisie StackOverflow, udało mi się zmodyfikować poprzednią wersję, aby nie używała automatycznego przypisywania plików ui i moc.
Usuwamy zatem fragment ze zmiennymi CMAKE_AUTOMOC i CMAKE_AUTOUIC, by zastąpić go własnym wskazaniem ścieżek: Czytaj dalej
Some examples of a very useful Qt function: QString::number. This function is helpful in converting double/float to string. QString, to be more precise 😉
QString::number has got 3 parameters:
Let me show some examples. On the end of each line is a output from console:
//f - float QString::number(3.14159265359, 'f', 0); //3 QString::number(3.14159265359, 'f', 1); //3.1 QString::number(3.14159265359, 'f', 2); //3.14 QString::number(3.14159265359, 'f', 15);//3.141592653590000 //e - exponential notation QString::number(3.14159265359, 'e', 15); //3.141592653590000e+00 QString::number(3.14159265359, 'E', 15); //3.141592653590000E+00 //g/G - "general" - in this case: "f" QString::number(3.14159265359, 'g', 0); //3 QString::number(3.14159265359, 'g', 1); //3 QString::number(3.14159265359, 'g', 2); //3.1 QString::number(3.14159265359, 'g', 15); //3.14159265359 QString::number(3.14159265359, 'G', 2); //3.1 QString::number(3.14159265359, 'G', 15); //3.14159265359 //g/G - "general" - in this case: "e/E" QString::number(2.5e+5, 'g', 0); //2e+05 QString::number(2.5e+5, 'g', 1); //2e+05 QString::number(2.5e+5, 'g', 2); //2.5e+05 QString::number(2.5e+5, 'g', 15); //250000 QString::number(2.5e+5, 'G', 2); //2.5E+05 QString::number(2.5e+5, 'G', 15); //250000 //comparision with f and e/E: QString::number(2.5e+5, 'f', 2); //250000.00 QString::number(2.5e+5, 'e', 15); //2.500000000000000e+05 QString::number(2.5e+5, 'E', 2); //2.50E+05
Jak zmienić tło kontrolki? Najszybciej za pomocą… CSS. Np. tak:
ui->input_fileName->setStyleSheet("background-color:red;");
Aby powrócić do zwykłego koloru, wystarczy wyczyścić arkusz:
ui->input_fileName->setStyleSheet("");
Przykłady są dla języka C++.
Parsowanie ciągu znaków do double jest osiągalne w C dzięki funkcji strtod. Jest to dość stara funkcja, obecna w standardzie C90 (z roku 1990).
Składnia to:
double strtod (const char* str, char** endptr);
char* pEnd;
double d1;
d1 = strtod ("3.14", &pEnd);
cout << d1 <<endl;//3.14
d1 = strtod ("12,34", &pEnd);
cout << d1 <<endl;//12
d1 = strtod ("-1.55211e-016", &pEnd);
cout << d1 <<endl;//-1.55211e-16
d1 = strtod ("8.67548e-017", &pEnd);
cout << d1 <<endl;//8.67548e-17
d1 = strtod ("8.67548e+1017", &pEnd);
cout << d1 <<endl;//inf
d1 = strtod ("abc", &pEnd);
cout << d1 <<endl;//0
d1 = strtod ("", &pEnd);
cout << d1 <<endl;//0
d1 = strtod (NULL, &pEnd);
cout << d1 <<endl;//exit!
W projekcie, nad którym aktualnie pracuję, natknęłam się na pewien problem, który spowodował nieprawidłowe działanie dużego fragmentu aplikacji napisanej w C, dołączonej do interfejsu implementowanego w Qt (używam wersji 4.8.0, choć nie ma to zbyt wielkiego znaczenia).
Okazało się że część analityczna programu używała w wielu miejscach funkcji atof() do przekształcania liczb zapisanych w pliku w postaci ddd.ddd (separatorem była zatem kropka).
#include <cstdlib> double atof( const char * str );
Funkcja nie odczytywała części dziesiętnych z powodu nieprawidłowego traktowania separatora. Ten poważny błąd, uniemożliwiający działanie całego programu wystarczyło naprawić jedną linijką:
setlocale(LC_NUMERIC,"C");
Linijkę tę należy umieścić w pliku main.cpp, tuż po utworzeniu obiektu typu QApplication. Teraz mój plik wygląda następująco:
#include <QtGui/QApplication>
#include "mainwindow.h"
int main(int argc, char *argv[])
{
QApplication a(argc, argv);
setlocale(LC_NUMERIC,"C");
MainWindow w;
w.show();
return a.exec();
}
I – wszystko działa 🙂
Dziś link – do uniwersalnej instrukcji instalacji OpenGL z biblioteką glut, dla środowisk Microsoft Visual Studio (2008 oraz 2010) dla Windows 32 oraz 64.
http://web.eecs.umich.edu/~sugih/courses/eecs487/glut-howto/
Kopia tej strony w PDF: Building OpenGL_GLUT Programs
Link do fragmentów dokumentacji C oraz niektórych bibliotek starej wersji kompilatora Borland C++ Builder (tak, wyobraźcie sobie, że ktoś jeszcze tego czasem używa!):
http://c.comsci.us/index.html – strona główna
http://c.comsci.us/etymology/include/io/open.html – przykładowa funkcja.
Jak uzyskać kod znaku? Pisałam o wyświetlaniu kodów znaków przez linuksową aplikację. Można jednak napisać swój program, który jest banalny w swej prostocie – zwłaszcza w C. I działa niezależnie od systemu:)
W tym celu wystarczy wyświetlić znak (char) jako liczbę (int), np.:
printf("znak entera: %d\n", '\n');
printf("znak spacji: %d\n", ' ');
printf("znak r: %d\n", '\r');
printf("znak a: %d\n", 'a');
Takie rozwiązanie często pojawia się w prostych konsolowych programach, w których nawigacja po aplikacji opiera się o konkretne znaki specjalne, gdzie w pętli while sprawdzamy, czy wpisany znak jest konkretnym klawiszem nawigacyjnym. Jeśli tak, wykonujemy przypisane mu akcje.